Stan wojenny i trudna historia Polski

14 grudnia 2018   Radio GTMs, Rok Niepodległej, Ważne, Życie szkoły

Stulecie po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w rzeczywistości nie oznaczało stu lat wolności. Była przecież okupacja niemiecka i sowiecka, potem trudny okres PRL. Na te „ciemne” karty naszej historii zwrócili uwagę organizatorzy 37. rocznicy wprowadzenia w Polsce stanu wojennego.

Z pewnością dla wielu zaskoczeniem było pojawienie się patroli ZOMO, które legitymowały i udzielały pouczeń. Nie „oszczędzono” nawet Pana Dyrektora Romualda Borkowskiego, który ze stoickim spokojemy przedstawił dowód tożsamości i wyjaśnił cel swojej wizyty w szkole. Legitymowano również podczas lekcji, zarówno uczniów, jak i nauczycieli. Jak się okazało, „zomowcy” natrafili na wrogi element i dywersyjną literaturę. Wszystkim zaimponowała bohaterska postawa Juliusza Błażewicza, który odmówił zeznań i wziął na siebie odpowiedzialność za antyreżimowe okrzyki.

Na wystawach nie brakowało sprzętów codziennego użytku, bez których nie wyobrazić życia w tamtym okresie. Mogliśmy zobaczyć też rzeczy z „wyższej” półki: kolekcje płyt winylowych, slajdów i przeźroczy. Szczególną uwagę zwrcały też akcesoria związane z milicją i służbą bezpieczeństwa – kaski, pałki, kajdanki… Osobną rzeczą były dwie wystawy: plakatów propagandowych z lat 50 – 60 ubiegłego wieku oraz „586 dni stanu wojennego”, za którą szczególnie dziękujemy IPN w Białymstoku. Dziękujemy szczególnie tym nauczycielom, którzy zechcieli zabrać swoje klasy na nasze wystawy i osobiście je omówić. Tego dnia – dzięki ekipie Radia GTMs – mogliśmy usłyszeć nagrania archiwalne, kroniki filmowe, piosenki polskich bardów, krzepiące wówczas polskie serca oraz liczne fotografie.

Pojawienie się „cieni” przeszłości wywołało wiele wspomnień wśród nauczycieli. Pan Dyrektor R. Borkowski wspominał minione lata, dzieląc się na gorąco swoimi refleksjami z uczniami zgromadzonymi na korytarzu. Czy jednak była to nostalgiczna podróż w przeszłość? Pani Prof. Ewa Kuczek przypomniała sobie lęk, jaki odczuwała w tamtych dniach. Była wówczas studentką I roku, która została „wrzucona” przez historię w środek tych tragicznych wydarzeń. Także inne osoby podkreślały szarość i beznadzieję lat stanu wojennego.

Obchody tej tragicznej rocznicy możliwe były dzięki ogromnemu wysiłkowi wielu osób. Były to długie godziny przygotowań i montowanie poszczególnych ekspozycji do późnych godzin nocnych. Dziękujemy za pomoc wielu osobom! Panu Dyrektorowi Zbigniewowi Pawłowskiemu, Pani Annie Zuchowskiej, Pani Paulinie Standowicz, Juliuszowi Błażewiczowi oraz innym uczniom za udostępnienie prywatnych eksponatów, które można było zobaczyć na trzech ekspozycjach. Osobne podziękowania kierujemy pod adresem Pana Mateusza Biziewskiego, którego zaangażowaniu i wysiłkowi zawdzięczamy mundury i inne akcesoria.

Za ogromny wkład pracy dziękujemy serdecznie Izie Rogojsz, Julii Czaplis, Angelice Cichosz, Sylwii Poźniak, Hubertowi Domalewskiemu, Patrycji Bernatowicz, Kasi Olszewskiej, Krystianowi Janulewiczowi oraz Agnieszce Szczepańczyk. Dziękujemy wreszcie wszystkim za liczne słowa uznania i okazaną nam życzliwość.

W imieniu organizatorów: Jerzy Danilewicz oraz Grzegorz Kalejta